ماسک نانو سه لایه (ماسک جراحی)

ماسک جراحی و انواع ساختار آن:
1-اتصال کش ماسک
•چسب
این مدل کش با استفاده از دستگاه های حرارتی و چسب به ماسک متصل می گردد که خود می تواند یک نوع ضعف محسوب شود. زیرا امکان جدا شدن کش از ماسک وجود دارد.

•دوخت
در این حالت با استفاده از دستگاه های دوخت، کش به بدنه به وسیله نخ متصل می گردد که درست است که از حالت چسبی بهتر می باشد، اما باز هم امکان جدا شدن کش از ماسک وجود دارد در ضمن منافذی ایجاد می شود که اجازه عبور ویروس را می دهد.

•التراسونیک
دراین نوع اتصال کش با استفاده از دستگاه های مخصوص با فرکانس های بالا به نحوی به بدنه متصل می گردد که با بدنه ماسک یکی شده و دیگر امکان جدا شدن آن وجود ندارد.

2-تعداد لایه های ماسک
•دو لایه
این حالت به هیچ عنوان جهت مقابله با ویروس ها مفید نمی باشد و توصیه نمی گردد.

•سه لایه
a.اسپان-بایکو- اسپان، سه لایه اسپان و ...
این حالت از تولید در بهترین حالت تنها 15 درصد بازده ( efficiency) و به هیچ عنوان توصیه نمی گردد.
b.اسپان- ملت – اسپان
این حالت 30 درصد بازده داشته و در لایه وسط از پارچه ملت بلون استفاده شده که کارایی نسبتا خوبی داشته و در صورت استفاده دو ماسک به صورت همزمان به سطح نسبتا قابل قبولی از بازدهی می رسد.
c.اسپان – نانو – اسپان
این حالت از تولید، 55 درصد بازدهی داشته و با استفاده از علم نانو تکنولوژی این امکان فراهم شده که سطح قابل قبولی از استاندارد فراهم شود. توصیه کارشناسان بهداشتی، استفاده از این نوع تولید می باشد.

3-بدنه ماسک
•حرارتی
در این حالت لایه های ماسک با استفاده از حرارت به یکدیگر متصل می گردند که این امر باعث کاهش کارایی ماسک و همچنین عدم اتصال صحیح لایه ها به یکدیگر می شود.
•التراسونیک
در این حالت لایه های ماسک با استفاده از امواج التراسونیک به نحوی به یکدیگر متصل می گردند که نه تنها نمی توان به آسانی آنها را از یکدیگر جدا کرد، بلکه امکانی را فراهم می نماید که بدون ایجاد منافذ اتصال مناسبی برقرار گردد و فاصله بین منافذ نیز اجازه عبور هوا را ندارد.